Profesori Zoran Stankoviq, Kryetari i Trupit Koordinues u varros në vendin e Qytetarëve të merituar me nderime ushtarake

Zoran Stankoviq, Kryetari i Trupit Koordinues për komunat Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë, u nderua në Përkujtim nga familja e tij, të afërmit, Ministri i Mbrojtjes dhe kolegë të shumtë me të cilët punoi dhe bashkëpunoi në karrierën e tij të pasur dekadëshe. Përkujtimi u mbajt në Shtëpinë e Ushtrisë Serbe.

Në Përkujtim për profesorin Stankoviq folën Nënkoloneli Mirosllav Sekulloski, zëvendës i Kryeshefit të Akademisë Mjekësore Ushtarake, Gjeneral brigade prof. Dr Dragan Dinçiq dhe Danijella Nenadiq  drejtoresha e Shërbimit të Trupit Koordinues.

Po e transmetojmë fjalimin e Danijella Nenadiqit në tërësi:

"Te nderuar Marina, Iva, Ina, gjyshja Rado, Danijell, Nikolla, Mihajlo dhe Danilo,

Të dashur familje dhe miq,

kolegë të dashur,

Kam një detyrë të vështirë por të nderuar t'i them lamtumirë profesorit Stankoviq në emër të Trupit Koordinues dhe qytetarëve të Preshevës, Bujanocit dhe Medvegjës. Ishte një nder të flisja me profesorin dhe kjo është arsyeja pse është veçanërisht e vështirë të flasësh sot në këtë moment.

Na la profesori ynë i mirë, i vlerësuar dhe i dashur Stankoviq, një njeri i madh, një ekspert i lartë, një mik besnik dhe një burrë, bir, prind dhe gjysh i përkushtuar. Largimi i tij është një humbje e pamatshme për të gjithë ata që e takuan për një çast, për të gjithë ata që ndihmoi, për të gjithë ata për të cilët kishte një fjalë të mirë dhe me të cilët punoi, dhe veçanërisht për ata për të cilët jetoi - për familjen e tij.

Më vjen pafundësisht keq dhe jashtëzakonisht e vështirë të flas për profesorin Stankoviq në këtë mënyrë sot.Ne shpresonim që ai do ta fitonte edhe këtë betejë dhe se do të dilte në derën e zyrës i buzëqeshur dhe i gëzuar, se do të na ngacmonte dhe do të na tregonte anekdota me të cilat do ta kujtojmë, se do të na quante bashkëpunëtorë të dobishëm të mërzitshëm se ne ende do të mësojmë prej tij, sepse të gjithë kishim shumë më tepër për të mësuar nga profesori.

Profesori Stankoviq hyri në Trupin Koordinues për herë të parë 9 vjet më parë. Thjeshtë, e qetë, pa shkëlqim. Ai ishte i tillë. Mund të themi se do të ishte një njeri i zakonshëm nga lagja. Ai dëgjoi, shikoi, meditoi, foli. Ai kurrë nuk e ka ngritur zërin në këto nëntë vite të shkurtra, nuk i ka thënë kurrë asnjë fjalë të keqe askujt

Ai ndihmoi të gjithë, të njohur dhe të panjohur. Ai nuk i dalloi njerëzit sipas kombit, fesë, ngjyrës së lëkurës, arsimit dhe statusit. Ai foli në mënyrë të barabartë me njerëzit në tregun e tij Vidikovac, me nënat e fëmijëve të cilëve i bëri autopsi, me qytetarët në Levosoje, Tërnovc, Miratoc, Gajtan, me kolegë, politikanë, diplomatë. Ai ishte i sinqertë. Pa kompromis i sinqertë edhe kur mund të kishte qenë në dëm të tij. Të gjithë me të cilët ai punonte e dinin që profesori thoshte gjithmonë të vërtetën dhe për shkak të kësaj ata e respektuan edhe më shumë.

Ai e donte vendin e tij, e donte Momin kamen, ishte krenar për origjinën dhe prindërit e tij. Ai e donte jugun e Serbisë, e kuptoi jugun e Serbisë dhe kjo është arsyeja pse të gjithë qytetarët e jugut të Serbisë do ta kujtojnë atë si të ndershëm, të hapur, të gatshëm për të folur dhe kjo është arsyeja pse do të jetë e pamundur të kompensohet largimi i tij nga pozitën e Kryetarit të Trupit Koordinues.

Kemi kaluar 9 vite të mira por të shkurtra me profesorin.

Ne kemi humbur një njeri të madh, kemi humbur një mbështetje të madhe, të gjithë ne që kemi punuar me të në këtë faqe të fundit të jetës së tij profesionale.

Profesori ishte një njeri para dhe mbi të gjitha. Një njeri i denjë për çdo respekt. I arsimuar, profesionist, i ndershëm, punëtor, i ndershëm, i durueshëm. Ai ishte i gëzuar, gati për të kënduar me ne. Ai ishte i kujdesshëm, ai dëgjoi çdo telashe tonë. Ai i dinte emrat e të gjithë fëmijëve tanë dhe ai u kujdes për të gjithë ne.

Ai e donte dhe u kujdes  për familjen e tij. Gruaja, vajzat dhe nëna e tij ishin më të rëndësishmet në jetën e tij. Ai foli për nipërit e mbesat e tij me dashuri dhe krenari të madhe. Atij i pëlqente të shihte se si rriteshin, duke u gëzuar për çdo sukses të tyre, duke u dridhur mbi çdo sëmundje të tyre.

Profesori ynë i mirë,

Pas jush është një jetë e denjë për respekt dhe admirim, një kujtim i një shekulli plot me qëllime të arritura. Por ka edhe një boshllëk që fjalët nuk mund ta mbushin.

Ne nuk do t'ju harrojmë kurrë.

Qoftë i përjetshëm kujtimi për ty “, përfundoi Nenadiq.

Profesori Zoran Stankoviq, kryetari i Trupit Koordinues  u varros në vendin e qytetarëve të merituar në Varrezat e Reja në Beograd. Pas të gjitha nderimeve ushtarake, profesori  Stankoviq u  përcjellë në banesën e tij të përjetshme nga familja, miqtë, kolegët dhe një numër i madh i qytetarëve.

Burimi: Trupi koordinues